Egis Klimas – Από μετανάστης κορυφαίος Μάνατζερ

Κάποτε ο σπουδαίος Ισπανός ζωγράφος Salvador Dali είχε δηλώσει: «Όλη τη ζωή μου καθόρισαν δύο άκρα, η κορυφή και ο πάτος». Αυτά τα δύο άκρα καθόρισαν και τη ζωή του Egis Klimas. Μένοντας ορφανός και από τους δύο γονείς του λίγο μετά την ενηλικίωσή του, ο Egis πήρε μια μεγάλη και δύσκολη απόφαση. Το 1989 έφυγε από τη Λιθουανία, όπου γεννήθηκε, τότε η χώρα ανήκε στη Σοβιετική Ένωση και έτσι ανακηρύχθηκε πολιτικός πρόσφυγας.

Κατέφυγε αρχικά στην Αυστρία και μετά με τη βοήθεια του οργανισμού IRC, ταξίδεψε στην Αμερική. Όταν έφθασε στο Σιάτλ είχε 40 δολάρια στην τσέπη και η μοναδική φράση που ήξερε να λέει στα αγγλικά ήταν «I’m hungry», σε περίπτωση που η πείνα του έφθανε σε τέτοιο σημείο. Ήταν η περίοδος στη ζωή του που είχε αγγίξει πάτο.

Πάντα όμως είχε μια μεγάλη αγάπη, ένα πάθος και αυτό ήταν η πυγμαχία. Πρώην ερασιτέχνης πυγμάχος και ο ίδιος, απολάμβανε να παρακολουθεί αγώνες επαγγελματικού box, πράγμα που έκανε με κάθε ευκαιρία στις ΗΠΑ. Ήταν αρχές του 2000 όταν βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσει ως θεατής κάποιους επαγγελματικούς αγώνες μεταξύ αθλητών βαρέων βαρών. Το επόμενο πρωί και ενώ καθόταν σε κάποιο καφέ της πόλης, στο διπλανό τραπέζι κάθισε ένας από τους πιο γνωστούς προπονητές πυγμαχίας της εποχής, ο Don Turner (είχε υπάρξει μεταξύ άλλων προπονητής του Evander Holyfield).

Ο Egis τον κοίταξε επίμονα γιατί τον αναγνώρισε και ο Don Turner του μίλησε. Οι δύο άντρες συστήθηκαν και συνέχισαν να συζητούν. Μετά από 4 ώρες κουβέντας γύρω από την πυγμαχία ο θρυλικός προπονητής έκανε μια ενδιαφέρουσα πρόταση στον Egis: «Αν ποτέ φέρεις κάποιον αθλητή από τη Σοβιετική Ένωση που τον πιστεύεις, τότε εγώ μπορώ να τον προπονήσω στο γυμναστήριό μου. Ξέρω ότι έχετε πολύ καλούς αθλητές στη Σοβιετική Ένωση». Κάπως έτσι άρχισε η καριέρα ενός από τους κορυφαίους Μάνατζερ του αθλήματος.

Σήμερα ο Egis Klimas συνεργάζεται με την αφρόκρεμα της πυγμαχίας, όπως είναι οι Vasyl Lomachenko, Oleksandr Usyk, Sergey Kovalev και Oleksandr Gvozdyk.